L-glufosinaat-ammonium is een nieuwe tripeptideverbinding die door Bayer wordt geïsoleerd uit de fermentatiebouillon van Streptomyces hygroscopicus. Deze verbinding bestaat uit twee moleculen L-alanine en een onbekende aminozuursamenstelling en heeft bacteriedodende activiteit. L-glufosinaat-ammonium behoort tot de groep van fosfonzuurherbiciden en deelt zijn werkingsmechanisme met glufosinaat-ammonium.

Volgens recente onderzoeken heeft het uitgebreide gebruik van glyfosaat, het bestverkopende herbicide, geleid tot de ontwikkeling van resistentie tegen onkruiden zoals kruisgras, klein vliegkruid en winde. Het International Cancer Research Institute heeft glyfosaat sinds 2015 aangemerkt als mogelijk carcinogeen voor de mens, en chronische diervoedingsstudies hebben aangetoond dat het de incidentie van lever- en niertumoren kan verhogen.

Dit nieuws heeft ertoe geleid dat verschillende landen, waaronder Frankrijk en Duitsland, glyfosaat hebben verboden, wat heeft geleid tot een toename van het gebruik van niet-selectieve herbiciden zoals glufosinaat-ammonium. Bovendien bedroeg de verkoop van glufosinaat-ammonium in 2020 $1,050 miljard, waardoor het het snelst groeiende niet-selectieve herbicide op de markt is.

L-glufosinaat-ammonium is effectiever gebleken dan zijn traditionele tegenhanger, met een potentie van meer dan twee keer. Bovendien vermindert het gebruik van L-glufosinaat-ammonium de toedieningshoeveelheid met 50%, waardoor de impact van landbouwgrond op de milieubelasting wordt verminderd.

De herbicide activiteit van het herbicide werkt op het glutaminesynthetase van de plant en remt de synthese van L-glutamine, wat uiteindelijk resulteert in cytotoxische accumulatie van ammoniumionen, stoornissen in het ammoniummetabolisme, aminozuurdeficiëntie, desintegratie van chlorofyl, remming van de fotosynthese en uiteindelijk de dood van onkruid.

Concluderend kan worden gesteld dat het herbicide L-glufosinaat-ammonium een ​​zeer effectief alternatief is gebleken voor glyfosaat, dat vanwege zijn potentiële kankerverwekkende eigenschappen met talloze regelgevingsproblemen wordt geconfronteerd. Het gebruik ervan kan de toepassingshoeveelheid en de daaropvolgende impact op het milieu aanzienlijk verminderen, terwijl het toch een robuuste onkruidbestrijding biedt.