نحوه عملکرد و توسعه گلایفوسیت

گلایفوسیت نوعی علف کش فسفین آلی است که دارای طیف گسترده ای از بین می رود. گلایفوسیت عمدتاً با مسدود کردن بیوسنتز اسید آمینه آروماتیک، یعنی بیوسنتز فنیل آلانین، تریپتوفان و تیروزین از طریق مسیر شیکیمیک اسید، تأثیر می گذارد. این اثر مهاری بر روی 5-انولپیروویل شیکیمات-3-فسفات سنتاز (EPSP synthase) دارد، که می تواند تبدیل بین شیکمات-3-فسفات و 5-انولپیرووات فسفات را به 5-انولپیروویل شیکیمات-3-فسفات اینترفسفات (EPSP) کاتالیز کند. با این بیوسنتز واکنش های آنزیمی، تجمع شیکمیک اسید در داخل بدن به وجود می آید. علاوه بر این، گلایفوسیت همچنین می تواند انواع دیگر آنزیم های گیاهی و فعالیت آنزیم حیوانی را سرکوب کند. متابولیسم گلایفوسیت در گیاهان عالی بسیار کند است و آزمایش شده است که متابولیت آن آمینو متیل فسفونیک اسید و متیل آمینو استیک اسید است. به دلیل عملکرد کاری بالا، تخریب آهسته و همچنین سمیت گیاهی بالای گلایفوسیت در بدن گیاهان، گلایفوسیت به عنوان نوعی علف کش ایده آل برای کنترل علف های هرز چند ساله در نظر گرفته می شود. و اثر علف های هرز خوب، به ویژه با سطح وسیع کشت محصولات تراریخته مقاوم به گلایفوسیت، به پرمصرف ترین علف کش جهان تبدیل شده است.

بر اساس ارزیابی PMRA، گلایفوسیت سمیت ژنتیکی ندارد و احتمال کمتری دارد که باعث ایجاد خطر سرطان در انسان شود. هیچ خطری برای سلامت انسان از طریق ارزیابی قرار گرفتن در معرض رژیم غذایی (غذا و آب) مرتبط با استفاده از گلایفوسیت انتظار نمی رود. دستورالعمل های برچسب را دنبال کنید و نیازی به نگرانی در مورد نوع شغل استفاده از گلایفوسیت یا خطری برای ساکنین نیست. هنگامی که مطابق با برچسب اصلاح شده استفاده می شود، هیچ خطری برای محیط زیست انتظار نمی رود، اما برای کاهش خطر احتمالی سمپاشی به گونه های غیر هدف (پوشش گیاهی، بی مهرگان آبزی و ماهی در مجاورت منطقه مورد نظر) به یک بافر اسپری نیاز است.

تخمین زده می شود که استفاده جهانی از گلایفوسیت در سال 2020 به 600000 تا 750000 تن خواهد رسید و انتظار می رود این میزان در سال 2025 به 740000 تا 920000 تن برسد که افزایش سریعی را نشان می دهد. بنابراین گلایفوسیت برای مدت طولانی به عنوان گیاه غالب باقی خواهد ماند.